قوانین جدید استاندارد آسانسور

قوانین جدید استاندارد آسانسور مجموعه ای از مقررات و الزامات فنی هستند که برای تضمین ایمنی و کارایی بالابرها تدوین شده اند. این دستورالعمل ها شامل تمام مراحل از طراحی و ساخت گرفته تا نصب و بهره برداری ایمن از آسانسورها می شوند. هدف اصلی این استانداردها حفاظت از جان  انسان ها، اطمینان از عملکرد قابل اعتماد دستگاه و پیشگیری از وقوع هرگونه حادثه ناگوار است.

زمانی که یک آسانسور طراحی و ساخته می شود، تمام بخش های آن باید با این استانداردها همخوانی داشته باشد. جزئیاتی مانند ابعاد کابین، نوع و عملکرد درب ها، سرعت حرکت، ظرفیت و قدرت موتور و حتی سیستم روشنایی داخلی کابین، همگی باید مطابق با این قوانین باشند. برای نمونه، فاصله مجاز بین آستانه کابین و درب طبقه به دقت مشخص شده است تا از گیر افتادن افراد جلوگیری شود. علاوه بر این، درب های اتوماتیک باید مجهز به سنسورهای ایمنی باشند تا در صورت تشخیص مانع در مسیر بسته شدن، به سرعت واکنش نشان داده و دوباره باز شوند.

پدرو بالابر شریف، مجری انواع آسانسور هیدرولیکی، بالابر هوم لیفت و پله پیما به همراه شبکه ای گسترده از نصابان در سطح کشور می باشد. شما می توانید جهت بررسی دقیق تر قوانین جدید استاندارد آسانسور با کارشناسان ما تماس بگیرید.

موارد کلیدی قوانین جدید استاندارد آسانسور

موارد کلیدی در قوانین جدید استاندارد آسانسور شامل بخش های فنی و ایمنی متعددی است. استاندارد مرجع و اصلی با شماره ۲۰-۶۳۰۳ هم راستا با EN 81-20 اروپا است. این استاندارد بر الزامات کلی ایمنی برای ساخت و نصب آسانسورها تمرکز دارد و به روزرسانی های جدیدی را در این زمینه ارائه می دهد.

در کنار این استاندارد جامع، بخش ۱-۶۳۰۳ به طور خاص به آسانسورهای برقی می پردازد. قوانین جدید استاندارد آسانسور بر اهمیت استفاده از سیستم های کنترل سرعت متغیر (VVVF) و لزوم تجهیز آسانسور به سیستم نجات اضطراری خودکار تأکید می کند. همچنین استانداردهای تخصصی تری برای موقعیت های ویژه وجود دارد. برای مثال، سری استانداردهای ۱-۶۳۰۳-۷۳، ۷۷ و ۸۲ به ترتیب به مواردی چون مقاومت در برابر آتش، آمادگی برای زلزله و الزامات دسترسی برای افراد می پردازند.

علاوه بر این، استانداردهای مجزایی مانند ۷۹۸۵، ۷۹۸۶ و ۷۹۸۷ به طور دقیق بر عملکرد و ایمنی اجزای حیاتی متمرکز هستند. این موارد شامل قفل درب طبقات، ضربه گیرها (بافرها) و ترمزهای ایمنی (پاراشوت) می شوند که همگی از اجزای کلیدی در حفظ امنیت آسانسور به شمار می روند.

خطرات ناشی از عدم رعایت استاندارد آسانسور

عدم رعایت دقیق الزامات و قوانین جدید استاندارد آسانسور می تواند منجر به خطرات جدی و حوادث ناگواری شود. یکی از شایع ترین این خطرات، محبوس شدن افراد در داخل کابین است. این اتفاق که اغلب به دلیل قطع برق یا نقص فنی رخ می دهد. گیر کردن فرد می تواند به دلیل تهویه نامناسب منجر به مشکلاتی مانند تنگی نفس برای مسافران شود. علاوه بر این، نقص در عملکرد درب ها، مانند بسته شدن ناگهانی یا عدم تشخیص مانع، خطر گیر کردن اعضای بدن مسافران (دست، پا و…) بین درب و چارچوب را به همراه دارد.

بسیاری از حوادث ریشه در عواملی دارند که قوانین جدید استاندارد آسانسور برای پیشگیری از آن ها طراحی شده اند. سوار کردن افراد بیش از ظرفیت مجاز یکی از این مواردی است که فشار مضاعفی به سیستم وارد می کند. همچنین قطع برق در ساختمان هایی که فاقد سیستم برق اضطراری (Black Out) یا ژنراتور هستند، مستقیماً منجر به حبس شدن افراد می شود.

بی توجهی به سرویس و نگهداری دوره ای که بخش مهمی از الزامات استاندارد است دلیل عمده دیگری برای بروز حوادث است. فرسودگی، خوردگی قطعات، نقص در عملکرد موتور یا سیستم ترمز ایمنی (پاراشوت) و حتی خارج شدن کابین از ریل های راهنما همگی می توانند نتیجه مستقیم عدم بازرسی و نگهداری اصولی باشند.

خطر سقوط افراد به داخل چاهک آسانسور خانگی نیز یکی از جدی ترین پیامدها است. این فاجعه معمولاً زمانی رخ می دهد که قفل درب طبقه به درستی عمل نکرده و درب در غیاب کابین باز می شود. این نقص ایمنی که مستقیماً با عدم رعایت استانداردها مرتبط است، جان مسافران و همچنین تکنسین های تعمیر و نگهداری را به شدت تهدید می کند.

قوانین جدید استاندارد آسانسور برای موتورخانه

قوانین جدید استاندارد آسانسور توجه ویژه ای به ایمنی و فضای کار در موتورخانه ها دارد. بر اساس این الزامات، حداقل ارتفاع مفید برای فضاهای کاری ۱۸۰ سانتی متر (با ۵ سانتی متر رواداری مجاز) است. این فضاها باید دسترسی ایمن به تمام تجهیزات را فراهم کنند.

در مورد فضاهای سرویس، اگر قطعات متحرک دارای پوشش ایمن و قابل باز شدن باشند، ابعاد فضای سرویس مورد نیاز آن ها می تواند از ۵۰x۶۰ سانتی متر به ۳۰x۳۰ سانتی متر کاهش یابد. راه های دسترسی به فضاهای باز نیز باید حداقل عرض ۰/۴ متر داشته باشند. هرچند در بخش هایی که قطعات متحرک وجود ندارد، این عرض می تواند تا ۰/۳ متر کاهش پیدا کند.

در شرایط خاص، اگر بخشی از شاسی سیستم محرکه (با ارتفاع کمتر از ۰/۵ متر و عمق کمتر از ۰/۳۵ متر) وارد مسیر دسترسی شود و عرض آن را کم کند، این امر مجاز است. این اجازه مشروط به پوشش دهی مناسب لبه های تیز شاسی و نصب حفاظ ایمن (با ارتفاع کمتر از ۰/۵ متر) برای قطعات متحرکی مانند گاورنر در آن ناحیه است. ارتفاع مفید محل های رفت و آمد نیز از زیر تیر سقف تا کف تمام شده اندازه گیری می شود.

اگر کف موتورخانه دارای سطوح مختلف با اختلاف تراز بیش از ۰/۵ متر باشد استفاده از پله یا نردبان الزامی است. چنانچه این اختلاف سطح از ۰/۷ متر بیشتر شود، نصب نرده محافظ با حداقل ارتفاع ۰/۷ متر نیز ضروری خواهد بود.

درب های ورودی موتورخانه باید حداقل ۰/۶ متر عرض و ۱/۸ متر ارتفاع (با ۵ سانتی متر رواداری) داشته باشند و نباید به سمت داخل باز شوند. همچنین طبق قوانین جدید استاندارد آسانسور ، برای کنترل روشنایی موتورخانه، باید کلیدی در داخل، نزدیک به ورودی و در ارتفاع مناسب نصب گردد.

قوانین جدید استاندارد آسانسور برای چاهک و روشنایی آن

قوانین جدید استاندارد آسانسور تأکید ویژه ای بر روشنایی دائمی و ایمن چاهک آسانسور دارد. بر اساس این مقررات، چاه باید به یک سیستم روشنایی برقی ثابت مجهز شود. شدت نور مورد نیاز، حتی در زمان بسته بودن کامل درب ها باید حداقل ۵۰ لوکس باشد. این میزان روشنایی الزامی باید در فاصله ۱ متری بالای سقف کابین و همچنین روی کف چاهک (pit) تأمین گردد.

برای دستیابی به این سطح از روشنایی، استاندارد نصب حداقل یک لامپ در فاصله حداکثر ۰/۵ متری از بالاترین نقطه چاه و یک لامپ دیگر در همین فاصله از پایین ترین نقطه چاه را ضروری می داند. علاوه بر این، فواصل میانی چاه نیز باید از روشنایی کافی برخوردار باشند تا بازرسی و انجام عملیات تعمیر و نگهداری به صورت ایمن امکان پذیر باشد.

قوانین جدید استاندارد آسانسور برای کابین

طراحی فضای داخلی کابین تابع قوانین جدید استاندارد آسانسور است. وجود هرگونه تورفتگی یا گسترش سطح در دیواره های کابین، چه با درب مجزا یا بدون آن، تنها در یک صورت مجاز است. باید مساحت این بخش اضافه شده در محاسبه مساحت مفید کل کابین لحاظ شود. همچنین هر سطح قابل دسترسی در ناحیه ورودی کابین، زمانی که درب ها بسته هستند، باید بخشی از این مساحت مفید محسوب شود. نظارت بر بار اضافی کابین نیز یکی از الزامات ایمنی است.

در فرآیند استانداردسازی بالابر خانگی، ظرفیت و تعداد مسافران مجاز ارتباط مستقیمی با حداکثر مساحت مفید کابین دارد. در کابین هایی که از شیشه در دیواره ها و در ارتفاع کمتر از ۱/۱ متر از کف استفاده می شود، نصب دستگیره الزامی است. این دستگیره ها باید در ارتفاعی بین ۰/۹ متر تا ۱/۱ متر قرار گیرند و حتماً باید به سازه ای غیر از خود پانل شیشه ای متصل شوند. تمام لته های شیشه ای به کار رفته باید دارای نشانه گذاری واضح شامل نام سازنده، علامت تجاری، نوع شیشه و ضخامت آن باشند.

در مورد استفاده از آینه یا شیشه های تزئینی روی دیواره ها یا سقف کابین، قوانین جدید استاندارد آسانسور حداقل ضخامت ۴ میلی متر را تعیین کرده است. برای جلوگیری از ریزش قطعات در صورت شکستگی، باید این شیشه ها را از پشت به طور کامل با یک لایه چسبدار ایمن پوشاند.

قوانین جدید استاندارد سیستم محرکه آسانسور

الزامات و قوانین جدید استاندارد آسانسور در بخش سیستم محرکه، ایمنی و کارایی را هدف قرار می دهد. یک قانون کلیدی، الزام استفاده از سیستم نجات اضطراری خودکار برای آسانسورهای بدون گیربکس (گیرلس) در هنگام قطع برق است. اگرچه این سیستم برای انواع دیگر آسانسورها نیز به شدت توصیه می شود.

علاوه بر این، سرعت حرکت کابین در طول کارکرد عادی باید کاملاً کنترل شود. برای تحقق این امر، قوانین جدید استاندارد آسانسور تصریح می کنند که موتورهای جریان متناوب (AC) باید به سیستم درایو فرکانس و ولتاژ متغیر (3VF یا VVVF) مجهز شوند. در موتورهای جریان مستقیم (DC) استفاده از تنظیم کننده های سرعت از نوع استاتیک الزامی است.

برای مطالعه بیشتر:

هزینه استاندارد آسانسور ۱۴۰۴

استاندارد اسانسور مسکونی

ماده ۵۶ قانون آسانسور

مدارک لازم برای استاندارد اسانسور